زن کلیشه ای !

چند روزی میشه که دارم مقالاتی درباره زن در سینمای ایران و همچنین چهره زن در ادبیات معاصر و ... می خونم.مقالات درباره کلیشه سازی شخصیت زن در ادبیات و سینما و عدم وجود شخصیت خاص و تامل بر انگیز برای زن.البته لازم به ذکره که هستند نویسندگانی که زن در رمانهاشون دارای شخصیتی قابل تامل است.رمان هایی مثل "سووشون" دانشور، " سال بلوا "ی عباس معروفی و "کیمیا خاتون" سعیده قدوسی و...اما باز توی این نوشته ها هم زن وجودی بدبخت و تحت جبر اجتماع مردسالاره که تاثیر خاص و قابل توجه ای در سرنوشت خودش نداره! انگار توی فرهنگ و اندیشه ما وجود زن جدای از جبر و ظلم تصور نمیشه! حتی امروزه با اینکه زن آزادی تقریبی خودش رو به دست آورده ( منظورم از آزادی معنای واقعی کلمه نیست. بیشتر آزاد و رها شدن از اندیشه های سلطه طلبانه ی مردسالار جامعه مذهب زده خودمون مد نظرم بود که البته در نسل مادرهای ما به وجود نیامده) اما باز هنوز نتونسته جایگاه واقعی ای در درون خودش و برای خودش ،به عنوان انسانی صاحب اندیشه مستقل ، با اراده و دارای قوه تشخیص پیدا کنه.هنوز درگیر اندیشه های پوچ زنانگی خودشه . هنوزم وقتی به خودش رجوع میکنه اولین جمله ای که میگه اینه " من یه زن م" به جای اینکه بگه " من یه انسانم" !! .

به هر حال خوندن این مقالات باعث شده تا مروری بر تمام شخصیتهای زنی که تا حالا تو کتابا ازشون خوندم ، داشته باشم و همچنین از این به بعد با دقت بیشتری به این موضوع بپردازم.