رها

رهایم کرده ای در این جهان بی گفت و گو

که یک شعر ، یک کلمه حتی

در نگاه مردمانش 

جوانه نمی زند ، نمی شکفد.

رهایم کرده ای بر این زمین دل مرده

که هیچ گیاه لب خندی حتی

از آن نمی روید .

در غرفه های آسمان مگر

چه قدر ازدحام تبسم هست

چقدر واژه ، چقدر شعر موج می زند مگر

که رهایم کرده ای چنین

بوی خاک بگیرم

بوی تنهایی ؟!!

" رضا کاظمی "

در گستره بی مرز این جهان ، تو کجایی ؟

راه می روم

و شهر

زیر پاهام تمام می شود.

تو ،

هیچ کجا نیستی!

" رضا کاظمی "