بارون ؛ کتاب ، شعر

وقتی هوا ابری – بارونیه و نسیم هم میاد ، دلم میخواد یکی از کتابای " عرفان نظر آهاری " رو باز کنم و شروع کنم به بلند خوندن یا شایدم کتاب شعر فریدون مشیری رو بردارم و با قلبی که از شوق لبریزه قطعه های محبوبم رو بخونم یا شایدم اصلا همراه سازم رفتم!

نوشته های عرفان نظر آهاری و شعرای فریدون مشیری خیلی لطیف ن . واسه همینم به هوای بارونی می خوره. واقعا آدم رو از خاک و خاکیان جدا میکنه.  

بلند خوندن یه کتاب لذتی داره که قابل تشبیه با چیزی نیست. گاهی حس می کنم وجودم نمی تونه این همه خوشی رو تحمل کنه! کتاب محبوب ، نسیم ، صدای بارون ، بوی خاک نم خورده. انگار دروازه های دنیای شگفتی ها به روت باز میشه. تو چند ساعت یه جا میشینی ، لبخند می زنی ، از تموم دنیا جدا میشی و وقتی کسی ازت می پرسه چی شده میگی : هیچی ! اما واقعا هیچی هیچی م نیست چون تو اون لحظات پر از زندگی و زیبایی و امید هستی و همه اینا وقتی اتفاق می افته که آدما یکصدا فریاد میزنن که دنیا پر از خیانت، زشتیه !هیچ وقت اینو باور نکردم و نه خواهم کرد.