ایران باستان : رَبیهوین / رَپیتوین / رَپیثوین *

به معنی نیمروز ( ظهر ) و سرور و نگهبان گرمای نیمروز است که زمانی مقدس در اسطوره های ایرانی است. آفرینش در این لحظه از زمان صورت می گیرد و بازسازی جهان نیز در این زمان خواهد بود.

رپیتوین قرین و همکار لازم و سودبخشی برای ایزد تیشتَر** است. هر زمان که دیو زمستان به جهان هجوم می آورد رپیتوین در زیر زمین پناه میگیرد و آبهای زیر زمینی را گرم نگه می دارد تا گیاهان و درختان از بین نروند.

بازگشت سالانه او در بهار بازتابی از پیروزی نهایی خیر است که وی بر آن سرپرستی خواهد داشت. آمدن رپیتوین زمانی است برای شادی و امید به رستاخیز ، و نمادی از برتری آفرینش نیک است. جشن رپیتوین بخشی از جشن نوروز است و در وقتی است که دیو سرما می رود و رپیتوین شادمان به زمین باز می گردد. شادی او از این است که ریشه درختان و گیاهان را با گرمای خود زنده نگاه داشته است تا دوباره بتوانند جوانه زنند و ریشه کنند.

" تاریخ اساطیری ایران / ژاله آموزگار "

* Rapithwin

** تیشتر : خدایی است که با باران ارتباط دارد و از این رو ، اصل همه ی آبها ، سرچشمه باران و باروری است.