جادوی سکوت *

من سکوت خویش را گم کرده ام

لاجرم در این هیاهو گم شدم .

من که خود افسانه میپرداختم

عاقبت افسانه مردم شدم !

ای سکوت ای مادر فریادها !

ساز جانم از تو پر آوازه بود .

تا در آغوش تو راهی داشتم ,

چون شراب کهنه شعرم تازه بود .

در پناهت برگ و بار من شکفت 

تو مرا بردی به شهر یادها 

من ندیدم خوشتر از جادوی تو 

ای سکوت ای مادر فریادها .

گم شدم در این هیاهو گم شدم 

تو کجایی تا بگیری داد من ؟

گر سکوت خویش را میداشتم 

زندگی پر بود از فریاد من!

پ.ن : سی شهریور زاد روز استاد مشیری

* عنوان شعر متعلق به شاعر است.