نام

به آواز گفتند کای سرفراز

غم و شادمانی نماند دراز

نگه کن که ضحاک بیدادگر

چه آورد زان تخت شاهی به سر

هم افراسیاب آن بداندیش مرد

کزو بُد دل شهریاران به درد

سکندر که آمد برین روزگار

بکشت آنکِ بُد در جهان شهریار

برفتند و زیشان به جز نام زشت

نماند و نیابند خرم بهشت

" فردوسی "