کدام تقدیر ؟ کدام طبیعت ، کدام خدا ؟

تقدیر با من است ،طبیعت با من است و خدا با من و آنجا ،چند گامی فراتر به خود می گفت :کدام تقدیر ،کدام طبیعت ، کدام خدا؟ به کمان کودکانه ی خود می نگرسیت و تیر فراخور آن کمان . تلخ ترین خنده های روزگار بر لبش می نشست . دمی دلش را به این خیال خوش می کرد که تیر منم ، کمان منم ،قدرت روزگار ، من!و لحظه ی کوتاهی بعد : نه...فریبکار من!

" آرش در قلمرو تردید / نادر ابراهیمی "

پ.ن : مرسی امین