ساخت و گریز

آدمی در طول تاریخ آنچه بیش از همه ساخته، راه بوده؛ هی ساخته و هی گریخته است، و یا در حال گریختن ساخته است.

" عباس معروفی "

جادوی سکوت *

من سکوت خویش را گم کرده ام

لاجرم در این هیاهو گم شدم .

من که خود افسانه میپرداختم

عاقبت افسانه مردم شدم !

ای سکوت ای مادر فریادها !

ساز جانم از تو پر آوازه بود .

تا در آغوش تو راهی داشتم ,

چون شراب کهنه شعرم تازه بود .

در پناهت برگ و بار من شکفت 

تو مرا بردی به شهر یادها 

من ندیدم خوشتر از جادوی تو 

ای سکوت ای مادر فریادها .

گم شدم در این هیاهو گم شدم 

تو کجایی تا بگیری داد من ؟

گر سکوت خویش را میداشتم 

زندگی پر بود از فریاد من!

پ.ن : سی شهریور زاد روز استاد مشیری

* عنوان شعر متعلق به شاعر است.

بهانه ی بد

هر بار که می خواهم به سمت ت بیایم

یادم می افتد

دلتنگی

هرگز بهانه خوبی برای تکرار یک اشتباه نیست.

" آنا گاوالدا "

دور از دسترس

چه قدر تنهاست

شاعری که عاشقانه هاش

دست به دست میروند

به دست تو اما نمی رسند !

" رضا کاظمی "

چشمه ابدیت *

شکفته ام به تماشای چشم شهلائی

که جز به چشم دلش نشکفد تماشائی

جمال پردگی جاودانه ننماید

مگر به آینه پاکان سینه سینائی

رواق چشم که یک انعکاس او آفاق

محیط نه فلکش زورقی به دریائی

دلی که غرق شود در شکوه این دریا

به چشم باز رود در شگفت رؤیائی

به قدر خواستنم نیست تاب سوختنم

به اسم عاشقم و اسم بی مسمائی

سواد زلف تو و سر جاودانه تست

که جلوه می کنداز هر سری به سودائی

به خاکپای تو ای سرو برکشیده من

که سر فرود نیاورده ام به دنیائی

به زیر سایه سروم به خاک بسپارید

که سرسپارده بودم به سرو بالائی

صدای حافظ شیراز بشنوی که رسید

به شهر شیفتگان شهریار شیدائی

" شهریار "

پ.ن : روز شعر و ادب فارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

* عنوان شعر متعلق به خود شاعر است.