پریدن یا فرو چکیدن ؟

عشق ، در وهله ی پیدایی ، دوست داشتن را نفی میکند ، نادیده می گیرد ، پس می زند ، له می کند و میگذرد. دوست داشتن نیز ، ناگزیر، در امتداد زمان  عشق را دود می کند ، به آسمان می فرستد ، و چون خاطره یی حرام ، فرشته ی نگهبانی بر آن می گمارد.

عشق ، سِحر است؛ دوست داشتن باطل السحر. عشق و دوست داشتن ، از پی هم می آیند ؛ اما هرگز در یک خانه منزل نمی کنند. عشق ، انقلاب است ؛ دوست داشتن ، اصلاح. میان عشق و دوست داشتن ، هیچ نقطه ی مشترکی نیست. از دوست داشتن به عشق می توان رسید ، و از عشق به دوست داشتن ؛ اما به هرحال این حرکت از خود به خود نیست ؛ از نوعی به نوعی ست ، از خمیره یی به خمیره یی ... و فاصله یی ست ابدی میان عشق و دوست داشتن ، که برای پیمودن این فاصله ، یا باید پرید یا باید فرو چکید ... .

" آتش بدون دود - جلد اول / نادر ابراهیمی "