باغ گیلاس *

در انتظار دیدارت

 کلاف ها را در هم می بافم

آنقدر این اشک ها و انتظار را در هم می پیچم 

تا آن باغ گیلاس شکوفه دهد.

سینه ریزم شکوفه های گیلاس و رنگ لبانم سرخی گیلاس.

اما

در آنجا تک درخت سیبی خواهم کاشت 

که همیشه سبز خواهد ماند

و این بار به حکم عشق

درخت ممنوعه نیست و نباید از آن دور گشت.

شاید من و تو آدم و حوایی دیگر شویم که بهشت را برگرداندیم.

" شبنم رضایی " 

* عنوان نوشته متعلق به نویسنده است.