روز پیکره زن

زن ...

تو ، ای زن سرزمین من

می دانم در مرزهای زندگی می کنی که تن ت معیار همه چیز است. معیار ریزش باران ، ارزش پسته دربسته ، خوب و بد انسان ها ، مسلمان بودن ، متفاوت بودن ، تابو شکن ، خود بودن ، زیبایی ... .

می دانم ، تو ، در میان مردانی نفس میکشی که تن ت را در پستوی خانه می خواهند و روحت را در سیطره تملک خود ؛ مردمانی که با کوچکترین ظرافت ت ایمانشان به خطر می افتد ؛ ایمانی که به خاطرش تو را که هیچ ، خدا را هم به کشتن میدهند. و تمام درد از زنان سرزمین ت است که سایه ای بیش از آدمی نیستند و هم رای اند با مردانی که روح تو را به خاطرعریان بودن سنگسار می کنند و " فاحشه " تنها تفکر مادران ت نسبت به دختران اجتماع آن زمانی که تفاوت ها عمیق تر و عیان تر می شود.

تن تو آزمون الهی ست و بهشت وعده داده شده بهای تمام رنجی ست که تو برای مادر شدن می کشی تا نام طایفه ای محو نشود ! آیا براستی بهشتی وجود دارد؟

"زیبای ت "، پاره پاره شد زیر هجوم توهمات پوچ و تیغ کُند جراحان ؛ "انسانیت ت " ، آخرین تداعی از تو در ذهن مردمان ت و "لطافتت " ، له  شد زیر آوار خشم سرکوب شده ت .

تنهایی تو در این سرزمین به اندازه تنهایی تمام تاریخ بشریت است و روح ت  در صندوقچه خاطرات خاک می خورد تا شاید زمانی دختران ت خسته و دلمرده و تحقیرشده به جستجوی نشانه ای ، آن را بگشایند .

روزت بر جسمت مبارک باد و نه بر اندیشه و انسانیت ت.

باید برون کشید ازین ورطه رخت خویش

" دیدار به قیامت 
ما رفتیم و دل شما را شکستیم همین. "

صادق هدایت ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ - ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ 

اعتقاد

اما این هایی که در زندان ها شلاق می زنند با اعتقاد می زنند ! و بدبختی در همین جاست. شکنجه گر رژیم قبلی به چیزی اعتقاد نداشت . تا یک جایی وحشیگری می کرد. وقتی می دید سر اعتقادت ایستاده ای احساس حقارت می کرد و برایت احترام قائل میشد. اما شکنجه گر این رژیم هر چه تو معتقدتر باشی بیشتر سر غیرت می آید تا نشان بدهد که اعتقادش از تو کمتر نیست.

" چاه بابل / رضا قاسمی "

نبرد برابر

چشم هایت را زمین بگذار تا نبرد ما برابر شود.

" سهراب حسینی "

جادوی واقعیت

اگر خود را از شر آن جزئیاتی که ظاهر واقعی به اشیا می دهند خلاص کنیم و در عوض به جوهری بپردازیم که معمولا به چشم نمی آید ، واقعیت می تواند جادو کند.

" چاه بابل / رضا قاسمی "