آن دیگر

مهم نیست تا کجا فرار کنی . فاصله هیچ چیز را حل نمی کند. وقتی توفان تمام شد یادت نمی آید چگونه از آن گذشتی. چطور جان سالم به در بردی. حتی در حقیقت مطمئن نیستی توفان واقعا تمام شده است ! اما یک چیز مسلم است. وقتی از توفان بیرون آمدی دیگر آنی نیستی که قدم به درون توفان گذاشت .

" کافکا در کرانه / هاروکی موراکامی " 

پ.ن : هر چه عمق رنج بیشتر باشه آدم سخت تر باورش میشه که چطور پشت سر گذاشتش و باز این سوال تکراری رو از خودش می پرسه که " من کی هستم ؟ " انگار سرحد های جدیدی برای دنیاش تعریف میشه ! آدمیزاد موجود عجیبیه . هیچ نهایتی براش وجود نداره !