رسمیت

طالبان همه برادرند با نام های مختلف و تناسخ های نو به نو.

از من می خواهند چون به خیابان می روم خیمه بر تن کنم

در حالی که آنان با فخر بر اندام هایم راه می روند.

این برادران انقلابی از من می خواهند که شعار های آنان را فریاد کنم

و به اجتماعات آنان بروم

تا برای آنان در آشپزخانه ی مدرن انقلابی ، قهوه دم کنم.

مردان حزبی می خواهند

که نامه های آنان را در دفاع از آزادی های آنان امضا کنم

در حالی که آنان با جزم ، آزادی مرا

به عنوان یک زن و یک هموطن زیر پا می گذارند !

شاعران از من می خواهند که کودکان آنان را به دنیا بیاورم

اشعارشان را بخوانم

با اوهام و الفباهای منقرض.

زین سبب است که جغد ازین دوزخ

و از طبقات و لهجه های فراوانش

به نسیان پاریس می گریزد

و آزادی و عشقش.

با این شعار که :

در طلب آزادی باشید حتی در تبعید.

" رقص با جغد / غادة السّمّان " 

پ.ن : برای آزادی زنان سرزمینم از شیطان مجسم بودن ، همیشه گناهکار بودن ، همیشه فتنه گر بودن ، همیشه سایه بودن ، همیشه نبودن ... ( یادآوری مجدد )