بنابر گاهشماری اوستا هر سی روز ماه ، به جای روزهای هفته ، نامی معین دارد. روز های ماه – مانند روزهای هفته در گاهشماری کهن اروپایی – برگرفته از اسامی امشاسپندان * و ایزدان در آیین زرتشت است که به ترتیب عبارت است از :
یک : اَوْرْمَزد ( هُرمَزد)
دو : بهمن ( وَهمن )
سه : اردی بهشت
چهار : شهریور
پنج : سِپَندارمَذ ( اِسپَندارمَذ )
شش : خورداد ( خرداد )
هفت : اَمُرداد
هشت : دی به آذر ( دی ) **
نه : آذر
ده : آبان
یازده : خور ( هور ، خیر )
دوازده : ماه
سیزده : تیر
چهارده : گوش ( گئوش )
پانزده : دی به مهر ( دی )
شانزده : مهر
هفده : سروش
هژده : رَشْن ْ
نوزده : فروردین ( فَروَهَر )
بیست : وَرَهْرام ( بهرام )
بیست و یک : رام
بیست و دو : باد
بیست و سه : دی به دین ( دی )
بیست و چهار : دین
بیست و پنج : اَرد
بیست و شش : اَشْتاد
بیست و هفت : آسمان
بیست و هشت : زامْیاد
بیست و نه : ماراِسْپَند (مانتره سپند ، مهراسپند )
سی : اَنارام ( اَنیران )
پنج روز دیگر سال ( خمسه مسترقه یا پنجه ی دزدیده یا اندرگاه ) :
اَهُنوَد ، اُشتَوَد ، سپتَ مَد ، هُوَخْشَترَ ، وَهیشْتوایْشت
* اَمْشاسْپَنْدان : در دین زرتشت به هفت فرشته ارجمند و مقرب گفته می شود که عبارتند از : اردی بهشت ، خورداد ، امرداد ، شهریور ، بهمن و اسپندارمذ . در آغاز پیدایش آیین زرتشت در راس این شش فرشته ، سْپِنتَه مَئینیو یا سِپَندْمینو ( خرد مقدس ) قرار داشت ، ولی بعدها به جای او اهورامزدا را قرار دادند و گاه نیز به جای اهورامزدا ، سروش را جای داده اند.
** " دی " نام خداوند است ( در زبان های هند و اروپایی Dieu و دئوشو ) و درماه دی سه روز به نام دی است ، روز اول اورمزد نیز نام خداست . در ایران پیش از اسلام در ماه دی چهار روز را جشن می گرفتند ( روز اول ، هشتم ، پانزدهم ، بیست و سوم ).
منابع :
کتاب " فرهنگ زبان پهلوی " : بهرام فره وشی ، انتشارات دانشگاه تهران
کتاب " آیین ها و جشن های کهن در ایران امروز " : محمود روح الامینی ، انتشارات آگاه
مقاله ی " گاهَنبارها ، جشن های دینی ایران باستان " : شمس الدین نجمی ، مجله ی مطالعات ایرانی سال پنجم شماره نهم بهار هشتاد و پنج
پ.ن : در مورد اسامی و تلفظ آنان باید این نکته رادر نظر داشت که هرکدام از اسامی در اوستا ، زبان پهلوی و ... با کمی تغییر و یا معادل هایی همراه می باشند.