در زلال شب *

شب ، آنچنان زلال ، که می شد ستاره چید !

دستم به هر ستاره که می خواست می رسید !

نه از فرازبام ،

که از پای بوته ها

می شد ترا درآینه ی هر ستاره دید !

در بی کران دشت

در نیمه های شب

جز من که با خیال تو می گشتم

جز من که در کنار تو ، می سوختم غریب !

تنها ستاره بود که می سوخت.

تنها نسیم بود که می گشت .

" فریدون مشیری " 

* عنوان شعر متعلق به شاعر است.