سگال : گوهر

گفت ما جمله احوال آدمی را یک به یک دانستیم و یک سر موی از مزاج و طبیعت و گرمی و سردی او از ما فوت نشد ، هیچ معلوم نگشت که آنچه در او باقی خواهد ماندن آن چه چیزی است؟

فرمود اگر دانستن آن به مجرد قول حاصل شدی ، خود به چندین کوشش و مجاهده به انواع محتاج نبودی و هیچ کس خود را در رنج نینداختی و فدا نکردی. مثلا یکی به بحر آمد غیر آب شور و نهنگان و ماهیان نمی بیند می گوید این گوهر کجاست ؟ مگر خود ، گوهر نیست.

گوهر به مجرد دیدن بحر ، کی حاصل شود ؟ اکنون ، اگر صد هزار بار آب دریا را طاس طاس بپیماید گوهر نیابد ، غواصی می باید تا به گوهر راه برد و انگاه هر غواصی نی : غواصی نیک بختی ، چالاکی .

منبع اصلی : فیه ما فیه جلال الدین محمد مولوی

تصحیح بدیع الزمان فروزانفر